Vliegreis en aankomst in Buenos Aires
30 december 2013 - Montevideo, Uruguay
Vrijdag was het dan zover: auto wegbrengen en met de trein naar Schiphol. Geen vertragingen en zo vloog ik tegen vijf uur naar Londen vanwaar mijn vlucht naar Buenos Aires zou vertrekken. En daar begon de eerste confrontatie met het fenomeen tijd. Een uur verschil met Nederland. Simpel zou je zeggen. Mijn tablet gaf echter een tijd aan voor Londen die overeenkwam met mijn horloge. Ik zag nergens een klok, dus iemand vragen. Kortom, uiteindelijk toch de angst dat ik mijn vliegtuig zou kunnen missen als het niet klopte.
Ook later in Buenos Aires liep ik tegen iets vergelijkbaars op en het deed me beseffen hoe onze wereld voor een belangrijk deel gestructureerd wordt door de afspraak over tijd. Gemakkelijk als je afgestemd bent op de juiste tijd, maar een totaal andere wereld van dromerige beleving waarin ik verkeerde.
De vliegreis was comfortabel. Ik had mezelf getrakteerd op een business class ticket en dat betekende lekker eten, een glaasje wijn en een stoel die vrijwel plat kon, zodat ik ruim zes uur heb geslapen en de volgende ochtend redelijk fris achter een ontbijtje zat. Ja, lekker eten is blijkbaar belangrijk voor deze Kreeft.
Mijn hotel lag in een drukke buurt met een marktje om de hoek. Wel erg warm hier: meer dan 30° en dat is wennen. Gelijk maar een hoed gekocht.
Terug op mijn kamer besefte ik hoe ver weg ik me voelde van allen waarmee ik me verbonden voel. Eenzaam, ondanks alle leuke en interessante meldingen op Facebook. Daar kwam bij dat ik de boot naar Montevideo moest regelen voor de volgende dag en ontdekte dat er maar eentje was die voor mij passend leek. Maar die voer naar Colonia en dan met de bus. Dus uitzoeken waar Colonia is. Ik maakte een tijdschema, zette de wekker, maar voelde me onrustig.
Toen ik tegen vier uur wakker werd, besefte ik dat dit een oude angst betrof. Ik was nu helemaal op mezelf aangewezen en dat was eerder in mijn leven gebeurd: als driejarige in het ziekenhuis. Oude angst, maar nu gesteund door ik als volwassenen vrouw die wel dingen kan organiseren. Ik besefte dat ik onbewust mijn hele leven voor die angst ben weggelopen en o.a. in relaties bescherming had gezocht. Ik was erg blij met dit inzicht en bedacht dat dit alleen al deze reis de moeite waard doet zijn.
Ik ben nu in Montevideo en de reis hiernaartoe verliep (uiteraard) prima.
ik heb je blog gevonden,krijg ik m nu automatisch?ik heb aangevinkt houd m op d hoogte...
ja dat oud stuk dat ken je wel, en mooi dat je je het bewust bent, zodat je het snel kan omvormen.ik vind je ook dapper dat je helemaal alleen gaat..
dat fenomeen tijd dat ben ik de laatste maanden ook gergeld tegen gekomen en kan soms stress vroorzaken, mijn mening is dat als je n vliegtuig mist, je zo t volgende zou moeten kunnen pakken, als er plek is natuurlijk, net als met de bus of trein.
voor nu wens ik je een fijne jaarwisseling, knuffl, liefs Terra
Die driejarige speelt ook mij parten en ze moet telkens weer getroost, geknuffeld en gerustgesteld worden.
Ik ben blij dat je goed aangekomen bent en vind het jammer dat je je eenzaam voelt. Ik denk vaak aan je hoor en wens je een goed uiteinde van 2013 en een fantastisch 2014 met heel veel mooie momenten. dikke kus Marijke
Wij wensen jou een geweldige 2014!
Ik denk elke dag aan jou.Ik wens jou heel veel plezier en geniet er van, van alles wat jou op de pat komt.Ik weet hoe je je voelt,maar je bent niet alleen!!! Ik heb je lief,dikke knuffel aan jou en aan klein Angnes!!!XXX
Dank voor je openhartige reisverhaal. Ja, op reis kom je anderen tegen, maar vooral jezelf.
Ik vind het dapper van je dat je deze uitdaging "all alone with the beating of your heart" aan bent gegaan!Hoe voelde de overgang van 2013 naar 2014?
Allereerst wens ik je natuurlijk een heel goed, gezond, gelukkig, spiritueel, zin-vol en reislustig 2014 toe, een jaar vol mooie indrukken en belevingen, die je goed kunt gebruiken om bepaalde nog niet verwerkte aspecten in jezelf, een plaats te kunnen geven.
Fijn, dat ik op deze manier mee kan reizen met je en daardoor in betrokkenheid mee kan leven!
Denk aan je!
Liefs en verbonden,
Wilke.