Chili - Bariloche

Zojuist ingecheckt voor de vlucht naar Buenos Aires en terwijl ik over het kleine vliegveld van Bariloche uitkijk, vanachter een mierenzoet kopje chocolade, zie ik buiten mijn koffer al klaar staan om te worden ingeladen. Het leuke van deze gele koffer is dat hij overal snel herkenbaar is.

Het waren mooie dagen in dit prachtige merengebied, omzoomd door de toppen van het Andes gebergte. Dit gebied wordt wel vergeleken met Zwitserland, maar ik vind het toch minder in cultuur gebracht.

De tocht naar San Martin de los Andes nam met een afstand van circa 400 km heen en terug gisteren een hele dag in beslag. Maar met een stop in Villa Angostura, dat helemaal in een soort van Zwitserse stijl is opgebouwd met veel hout, en bij elk mooi uitzicht punt, en verder rijdend langs steeds weer andere bergen en landschappen, vloog de tijd om.
In Angostura heeft ons koningspaar wel familie wonen maar volgens de gids hebben zij zo'n 100 km verderop een haciënda gekocht. Mooi gebied in ieder geval en veel Argentijnen vieren hier hun vakantie.

Het valt mij op dat men hier de natuur in de eerste plaats beschouwd als iets wat mooi, maar bovenal functioneel is en waar geld mee te verdienen is. Iets om op de juiste manier te gebruiken en niet zo zeer - zoals ik dat zelf meer en meer zie - als een fenomeen dat onze bescherming behoeft, wil het niet verloren gaan.

Vanmorgen realiseerde ik me dat ik in de afgelopen maanden inderdaad heel veel mooie dingen mocht zien en beleven. Maar ook dat ik daar blijkbaar oog voor heb, want soms was een foto precies dat kleine stukje schoonheid dat me aansprak naast - zoals bij voorbeeld in Iquique - een heleboel afval dat op de kust was aangespoeld of misschien door de lokale bevolking daar gedumpt.
Het verbaast me steeds om overal rommel te zien, wat mensen achterlaten, of dat men vuur maakt in een natuurgebied terwijl dat vanwege de droogte, verboden is. Blijkbaar is er meer controle nodig met een boetesysteem of betere voorlichting, en daar schort het hier nog aan, zo lijkt het.

Iets anders wat me is opgevallen als verschil tussen de de beide landen die ik hier in Zuid Amerika heb bezocht, is dat Argentinië een meer welvarende indruk maakt dan Chili. Dat zie ik dan met name aan de huizen. In Chili bouwt men veel met goedkoop plaatmateriaal en daken van golfplaat, terwijl de huizen in Argentinië van steen en hout zijn en met dakbekleding.
En dat terwijl Chili zo rijk is aan grondstoffen. Maar het kan zijn dat die rijkdom niet bij de bevolking terecht is gekomen of komt.

De twee maanden op reis waren fantastisch. Waar ik aanvankelijk erg moest wennen, voelde ik me gaandeweg meer ontspannen en erg bevoorrecht en dicht bij mezelf. Contacten via deze blog, o.a. door de lieve reacties en via Facebook met vrienden, familie, Zusters van mijn Loge (Orde van Weefsters) en nieuwe contacten van de afgelopen maanden, steunden me om mezelf verbonden te voelen met een veld van genegenheid waarin ik me bevind.
Op een wat minder gemakkelijk te benoemen manier was die verbondenheid er vrijwel ook steeds met mezelf, alsof ik steeds kon meestromen zonder weerstand, waardoor ik zelfs een paar oude pijnpunten bewust kon maken en helen.
En dan de vreugde van een aantal ontmoetingen waarbij ik het niet schuwde om dingen te vertellen die misschien voor de toehoorder ongebruikelijk waren maar wel werden toegelaten waardoor de energie naar een hoger plan kon worden getild.

Donderdag vlieg ik weer naar Europa. Eerst naar Londen en vrijdagochtend naar Amsterdam. Het omschakelen zal vast ook weer wennen zijn. Maar ik verheug me ook op het weerzien.