Viña del Mar, Chili

Vanuit Mendoza nam ik de bus naar Viña del Mar in Chili, een tocht die mij was aangeraden door een vriend die eerder in Zuid Amerika had gereisd omdat dit een mooie manier is om het Andes gebergte over te steken en te zien.
Reizen met bussen is heel gebruikelijk in Zuid Amerika en is over het algemeen ook best comfortabel met gereserveerde plaatsen en stoelen waarvan de rugleuning te verstellen is, zoals in een vliegtuig.
Ik had een plekje bij het raam gekozen en gelukkig waren die schoon zodat ik foto's kon maken onderweg. Ik vertrok tegen tien uur 's ochtends en kwam om half zeven 's avonds aan.

Een prachtige tocht en hoewel ik weinig besneeuwde toppen heb gezien omdat de weg zoveel mogelijk langs rivieren en lagere gedeeltes voert, was af en toe goed te ervaren hoe hoog deze bergen zijn. Ik ben natuurlijk in Europa bergen gewend maar dat is niet te vergelijken met de hoogten die ik hier ervoer.
De grens met Chili ligt op een bergpas en dat was een procedure op zich. Eerst allemaal uit de bus om een stempel te halen bij de Argentijnse douanier en dan naar het volgende loket voor een stempel van de Chileense beambte. Dan weer terug in de bus en wachten totdat de bagage gecontroleerd zou worden. Toen het ruim een uur later zover was, weer uit de bus die nu in een loods was gereden zodat alles door de scanner kon worden gehaald opdat geen planten of zaden het land in komen.

In Viña del Mar werd ik opgewacht door Daniela, die normaliter in Amsterdam woont en de wintermaanden in haar geboorteland doorbrengt. Met een combitaxi, dat is een taxi die een vaste route rijdt en diverse passagiers meeneemt, gingen we naar haar huis. Het is als een bus, maar dan voor maximaal vier mensen die elk een vast bedrag betalen. Veel voordeliger dan een gewone taxi dus, als je weet hoe het werkt.
Daniela's huis ligt in de heuvels rond de stad en zo zijn de huizen hier als het ware tegen de heuvels gestapeld, het lijkt soms bovenop elkaar, liefst met uitzicht op de oceaan als het even kan. Soms steile hellingen, maar dat went.

Achterop Daniela's scooter ging het de volgende dagen de berg af, door de stad, naar Valparaiso, de havenstad die aan dezelfde baai ligt, de berg weer op, naar de supermarkt, naar het strand en vandaag zelfs met haar hond naar Viña del Mar voor een lunch en een wandeling langs de boulevard. We hadden wel bekijks met zijn drietjes op de scooter. Ik vind het soms best eng als het erg hard gaat of tussen de auto's door, maar het ging allemaal goed.

Het weer is hier zeer aangenaam , met temperaturen in de twintig graden, met zon en een windje. Soms zelfs een beetje fris op de scooter en dat is ongekend na de hitte in Argentinië.
Heel gezellig en relaxt.

Vandaag kaartjes gekocht voor een busreis naar het noorden maandagnacht.
Daar gaan we dan met z'n tweetjes naar toe.