Mendoza, Argentinië

Het zijn toch altijd weer de kleine dingen die het doen. Zo was er zondag ochtend een mooi stukje muziek op Facebook te beluisteren terwijl ik heerlijk met een kopie koffie in de lounge van het hotel zat. En later, terwijl ik naar de busterminal liep, een lunchroom met de meest fantastische taarten. Ik heb twee lekker uitziende dingetjes uitgezocht en kan daar dan heel erg van genieten, merk ik. De liefde voor mooi eten, hoort wellicht ook bij een kreeft, in ieder geval bij mij.

Ticket gekocht voor de bus naar Viña del Mar, een tocht die me door de Andes zal voeren, wat me is aanbevolen als erg mooi.
Ik besloot een taxi te nemen en liet me naar een straat brengen die bekend staat om de vele aardige restaurantjes. En wat heerlijker dan buiten eten in de schaduw van de bomen en een extra parasol.

Op de terugweg naar het hotel ontmoette ik een jongen op een van de Plaza's die me een papieren bloem gaf. We raakten in gesprek en hij bleek zo wat te verdienen, kwam ergens uit het zuiden en was een blij en opgewekt iemand. Onze ontmoeting maakte ook de verkoper van het water, die ons bezig hoorde, blij. Leuk, zo'n klein, maar niettemin echt moment.

Volgens plan, boekte ik een tour naar de wijngaarden.
Ik werd 's morgens in het hotel gehaald en maakte kennis met de overige leden van onze groep, een jong stel, respectievelijk uit Canada en de VS die beide werken in Lima op een Internationale school. Na onze belevingen en gesprekken wisselden we aan het eind van de dag emails uit en werd ik uitgenodigd om hen als ik naar Peru ga, op te zoeken.
Maar voordat het zover was, proefden we diverse wijnen, kregen we op vier plaatsen een rondleiding en genoten we een fantastische lunch met bij elk van de vier gangen een glaasje wijn.
Het herinnerde mij aan de tijd van mijn huwelijk met Hendrik, waar we vaak en veel naar goede eetgelegenheden gingen en ik ook veel bezig was en wist van bijpassende wijnen.
Al met al een heerlijke dag en ik moest alleen oppassen dat ik niet dronken werd.

De wijnhuizen maakten een welvarende indruk en ik vermoed dat de verschillen tussen rijk en arm hier groter zijn dan wij in Nederland gewend zijn. Zo verdient men hier gemiddeld niet meer dan 300 tot 400 euro per maand, terwijl de prijzen in de supermarkt niet veel lager zijn dan bij ons.
Met een zeer hoge inflatie, is het voor velen niet gemakkelijk en overal hoor je ontevredenheid en afkeuring als het gaat om het beleid dat door "Christina", de presidente, wordt gevoerd.

Vanmorgen bij het ontbijt een aardig gesprek met een Nederlands stel, die sinds hun pensioen elk jaar een grote reis maken en me het een en ander over hun belevenissen in Argentinië, Chili en Bolivia konden vertellen.
Een andere wereld en ik benijdt hen ergens dat ze samen op pad zijn. En besef tegelijk dat dit een valkuil is, waar ik niet in moet stappen omdat die gevoed wordt door een denkbeeld en incomplete herinneringen.
En dan ga ik nu weer de stad eens in. Mijn laatste dag in Mendoza alweer.

Heerlijk dat ik mijn belevingen en ook mijmeringen op deze manier kan delen.
Dank ook voor de reacties. Ik voel me daardoor heel erg verbonden.
Veel liefs.