Cordoba en Mendoza, Argentinië

Ik vloog met Aerolineas Argentina naar Cordoba, de tweede stad van Argentinië en dat is verder naar het westen en aan de voet van een bergketen. Het is een dynamische stad met veel kunst, al trof ik het niet met de musea die ik wilde bezoeken. Die bleken dicht en niemand kon me vertellen waarom.
Het was een uitnodiging om andere dingen te doen en dus ging ik rondwandelen, voor zover de temperatuur dat toeliet. Want ik merk dat het heel vermoeiend is, met name de eerste dag met temperaturen van 41°. Dan wil je eigenlijk alleen nog maar airco en een drankje. Dus op tijd op pad en 's middags siësta om dan tegen acht uur weer naar buiten te gaan.

Mijn hotel stond in Cordoba Nueva, een aardige buurt met antiekwinkeltjes en restaurantjes. Maar ook daklozen en armoede. Reden om vooral 's avonds een beetje uit te kijken waar ik liep.

Ik besloot wat minder de toerist te zijn en te doen alsof ik hier woonde en liet me uitleggen waar ik een bioscoop kon vinden. Dat bracht me in een super-de-luxe winkelgalerie met een aantal filmzalen waar ik naar El Lobo de Wall Street keek. Dat is een zeer decadente film over het leven van een handelaar in lucht met een overvloed aan geld, seks en pepmiddelen. Het deed me beseffen hoezeer werelden van mensen onderling kunnen verschillen en hoe leeg en oppervlakkig het kan zijn. Hoe dan ook interessant om dit waar gebeurde levensverhaal te zien.

Intussen was het weer omgeslagen en de temperatuur zomaar gedaald naar 15°.
Lekker fris na die hitte en gelukkig had ik een dun jasje bij de hand.

Het was leuk om 's avonds ergens om de hoek op een terras, zomaar tussen de huizen een heerlijk glas Argentijnse wijn te drinken met een keur aan tapas en een gezellig praatje met de eigenaren van het restaurant te maken, die hun best deden om Engels te praten, terwijl ik op mijn buurt mijn (beperkte) Spaans uit de kast haalde. Vriendelijke mensen, vooral in de winkels. Al valt het me op straat op dat mensen veelal gesloten zijn en erg op zichzelf. Maar misschien is dat het gevolg van de dictatuur waarin men jarenlang mee te maken heeft gehad.

Gisteren (zaterdag) vervolgde ik mijn reis, nu naar Mendoza. Vanuit het vliegtuig zag ik de toppen vol sneeuw van het Andesgebergte.
Hier ook weer warm, al was het gelukkig "maar" 34°.

Mijn hotel is redelijk in het centrum en dat nodigde uit om direct maar wat rond te wandelen. Deze stad ademt een andere sfeer dan Cordoba. Kleinschaliger en met veel groen, pleintjes en centraal in de stad het enorme plein De la Indepencia met eronder een museum. Dat was gelukkig wel open, al vernam ik dat de gebruikelijke concerten op zondagavond niet in januari zijn. Jammer dan.
Mendoza is bekend als wijngebied, dus ga ik een excursie regelen voor morgen.
Verder wil ik zo dadelijk naar de busterminal lopen om een ticket te kopen voor een tocht naar Viña del Mar (Chili), waar ik woensdag naartoe wil om Daniela, een goede kennis te bezoeken.